ช่วงเวลานี้ของครอบครัวและเครือญาติเป็นช่วงเวลาของความหดหู่ เพราะการจากไปกะทันหันของน้าชาย ญาติๆ มารวมตัวกันเพื่อจัดงานศพ ส่วนของบ้านผมมีน้าสาวมาพักอยู่ด้วย เพื่อไปงานพร้อมกับแม่
บ้านผมเป็นหมู่บ้านค่อนข้างใหญ่ ห่างจากถนนทางเข้าเยอะทีเดียว การจะออกไปถ้าไม่อยากลำบากเท่าไรก็จะรบกวน รปภ. หน้าหมู่บ้านให้เรียก taxi ให้
การไปงานศพของน้าสาวและแม่ก็เช่นกัน หลังเตรียมตัวเสร็จสรรพ แม่ก็ให้ผมยกหูเรียก taxi กับ รปภ. กดเบอร์ได้ไม่นาน น้าสาวก็สำทับขึ้นมาว่า
"ขอ taxi ที่ดูใหม่ๆ คนขับดูไว้ใจได้หน่อยนะ"
...ถือเป็นการตั้ง requirement ที่ค่อนข้างเกินเลยจริงๆ ให้ตายเถอะ ...เพราะมันเป็นเรื่องยาก ที่จะไปบอกให้ รปภ. ขวนขวายหา taxi ที่ถูกต้อง ตรงตาม spec แบบนั้น ไม่แน่ถ้าต้องการแบบนั้นอาจจะต้องคอยกันเป็นชั่วโมงเลยทีเดียว
"ไม่ได้หรอกครับ ของอย่างนี้มันขึ้นอยู่กับดวงอ่ะ น้า คันไหนมา เขาก็ต้องเรียกเข้ามานั่นแหละ" ผมบอกออกไปแบบนั้น และคิดแบบนั้นจริงๆ แต่ประเด็นคือ ผมคิดแบบนั้นในทุกๆ วัน ทุกๆ ครั้งที่เรียก taxi ไม่เห็นทางไหนเลยที่จะออกนอกกรอบของดวงชะตาไปได้ เพราะว่าเรากำหนดไม่ได้ไงล่ะ...
น้าสาวก็พยักหน้าหงึกหงัก ไม่ว่ากระไร
...วันต่อมา น้าสาวกับแม่ต้องไปงานศพอีก ซึ่งผมก็รู้หน้าที่ของตัวเองดี พอใกล้เวลา ผมก็จัดแจงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะโทรเรียก taxi แต่เผอิญหูได้ยินเสียงน้าสาว โทรคุยกับปลายสาย
"ค่ะ อันนี้พี่ที่นัดน้อง taxi ไว้นะคะ วันนี้มารับตามที่นัดได้ใช่มั้ย ...ห๊า! จะถึงแล้วเหรอ..." เสร็จแล้วน้าแกก็รีบวิ่งไปอาบน้ำแต่งตัว
ผมรู้ตัวแล้วว่าไม่ต้องเรียก taxi แล้ว ก็เลยสอบถามจากแม่ ได้ความว่า เมื่อวานพวกแม่เจอ taxi ที่ ...รถใหม่ ขับดี และคนขับดูน่าไว้ใจ... ก็เลยนัดหมายกันไว้ ว่าจนถึงวันสุดท้ายที่ต้องไปงานศพ ให้ taxi คันนี้มารับ มาส่งที่บ้านตามเวลาเลย
...
...เขียนมายืดยาว จริงๆ ก็เป็นการ refresh ความฝืดของการเขียนนิยายตัวเองไปด้วยในตัว แต่ประเด็นของเรื่องนี้ อยู่ที่หัวข้อที่ผมตั้ง มันไม่เกี่ยวกับว่า ผมมองโลกในแง่ร้ายขนาดไหน หลังจากที่แม่และน้าสาว ขึ้นรถ taxi ไป ผมก็นึกย้อนไปถึงคำพูดของผมที่ว่า ...เลือกไม่ได้หรอก มันแล้วแต่ดวง...
...น้ำตาผมจะไหล ผมคิดผิดไป
ผมนึกวาบถึงอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ก็เลยเปิดคอม เขียนบทความนี้ บทความเพื่อตอบคำถามว่า ...มนุษย์เกิดมาทำไม?
อุปมาโดยนัย ผมมโนเอาเองว่า จักรวาลนี้ได้ตระเตรียม "รายการข้อจำกัด" อันยาวเหยียดของสิ่งมีชีวิตไว้ มีทั้งรูปแบบข้อจำกัดแบบหมู่มาก หมู่น้อย และข้อจำกัดแบบเฉพาะตัว เฉพาะอย่าง โดยทั่วไปสัตว์น้อยใหญ่ถูกข้อจำกัดนี้ครอบงำและกำกับชีวิตอยู่ ความท้าทายของการใช้ชีวิตก็คือการทำลายซึ่งข้อจำกัดอันนั้น ...ตั้งแต่เกิด จน...ตาย
...คุณเกิดมาพร้อมกับสมอง เพื่อเปลี่ยนคำว่า "ทำไม่ได้" ให้เป็น "ทำได้" โดยคิดค้นกระบวนการ "ทำยังไงถึงจะได้" ขึ้นมา
แม้แต่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ อย่างการได้รถ taxi ที่ถูกใจตัวเอง จักรวาลก็ไม่ละเว้นที่จะสร้างข้อจำกัดขึ้นมาให้เกิดขึ้นในรูปแบบเฉพาะตัว checklist การเรียก taxi ของผมยังไม่ถูกขีดฆ่า...
...แต่สำหรับ checklist ของน้าสาวผม เธอได้ขีดฆ่ารายการนั้นไปเรียบร้อยแล้วหนึ่งข้อในชีวิต
ทั้งหมดอยู่ที่ตัวคุณ ที่จะมอง checklist อันนี้ แล้วพยายามขีดฆ่ามัน หรือข้ามมันไป ปล่อยให้เป็นข้อจำกัดในชีวิตอยู่ต่อไป
...ก็เท่านั้นเอง...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น